Waldemar Michalski – ur. 1938 we Włodzimierzu Wołyńskim. Absolwent polonistyki KUL, w latach 1962-1985 kustosz w bibliotece tej uczelni, od 1985 r. do 2013 r. sekretarz redakcji „Akcentu”.

W prasie debiutował w 1957 r. jako publicysta i reporter. Autor ośmiu zbiorów wierszy, m.in. Pejzaż rdzawy (1973), Lekcja wspólnego języka (1999), Tryptyk z gwiazdą (2006), Z podróży na Wschód (2013), a także licznych szkiców literackich, zebranych m.in. w tomach Słowa i twarze (2003) oraz Klucze i słowa (2011). Bardzo aktywny w życiu kulturalnym Lublina – współzałożyciel m.in. studenckiego Klubu Literackiego „Kontrapunkty” (1965) i Nauczycielskiego Klubu Literackiego im. J. Czechowicza (1967), członek grupy poetyckiej „Signum” (1980). Opracował i zredagował kilka obszernych prac zbiorowych i almanachów, m.in. monumentalną antologię Pięć wieków poezji o Lublinie (2002, wyd. poszerzone 2006). Dwukrotny laureat Nagrody Literackiej im. J. Czechowicza (1974 i 1992 za tom wierszy Będziesz jak piołun). Współzałożyciel (1994) i nieprzerwanie sekretarz zarządu Wschodniej Fundacji Kultury „Akcent” oraz członek jej Rady Programowej. Członek ZLP. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1990 i powtórnie 2005), Medalem Wschodniej Fundacji Kultury „Akcent” (1998), Nagrodą im. Witolda Hulewicza (2006), medalem „Gloria Artis” (2009), bibliofilskim Orderem Białego Kruka ze Słonecznikiem (2009), Medalem Unii Lubelskiej (2017), Nagrodą Kulturalną Województwa Lubelskiego za całokształt działalności kulturalnej (2017). Żona Stefania, troje dzieci (Janusz, Joanna i Lech), troje wnuków i jedna prawnuczka.

Zbigniew Strzałkowski

Collages

1. linia jest ciągle zmieniającą się przestrzenią czasu
    bez punktu odniesienia: porażająca estetyką

2. zmysłowa materia wiąże mistycyzm w kanon
    i z ciała Golgoty czyni etos historii

3. odrzucona gałąź jesieni – sieć doskonałej kompozycji
    powtarza grzbiet fali i płacz zająca i boleść Piety

4. śmietnik cywilizacji – dżungla rosnąca w krzyku
    w którym Chrystus czeka na sąd ostateczny

5. linia – biała cięciwa lilii przez usta milczenia
    linia – czarne ostrze miecza światłem rzeźbione

Elżbieta Cichla-Czarniawska (ur. 1935) Poetka, prozaik, historyk literatury. Urodziła się w Łodzi 31 marca 1935 roku. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego SS. Nazaretanek w Częstochowie  (matura – 1953 r.) studiowała  filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (magisterium – 1957 r.). Po studiach pracowała przez rok w Bibliotece im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie (wtedy ukończyła zaoczny kurs bibliotekarski), następnie przez 17 lat w szkolnictwie częstochowskim. W 1977 r. uzyskała doktorat na Uniwersytecie Łódzkim za rozprawę na temat życia i twórczości Jalu Kurka. Była długoletnim skarbnikiem, potem sekretarzem częstochowskiego oddziału Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, wykładała też w prowadzonym przy nim Studium Humanistycznym., czynnie uczestniczyła w życiu kulturalnym miasta i regionu. W latach 1976-1999 członek Związku Literatów Polskich, najpierw oddziału krakowskiego, później lubelskiego. Od roku 1983 mieszka w Lublinie. Od 2006 r. należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Debiutowała wierszami w „Tygodniku Powszechnym” (1955 r.). Jest autorką osiemnastu tomików wierszy, sześciu zbiorów wierszy wybranych, w tym trzech dwujęzycznych (angielski, niemiecki, rosyjski), i dziesięciu pozycji prozą (powieści, opowiadania, wspomnienia, małe prozy). Ukazały się także jej prace historycznoliterackie o Jalu Kurku (dwa wydania), Władysławie Sebyle i Zdzisławie Tadeuszu Łączkowskim oraz obszerne wstępy do wybranych przez nią utworów Kazimierza Wierzyńskiego i Juliana Tuwima. Jej artykuły i recenzje były drukowane w pismach ogólnopolskich i regionalnych. Wiersze i proza znalazły się w licznych antologiach i tłumaczeniach (także na język bułgarski i litewski)

MArian Janusz kawaŁko

W Tobie

Zanurzyłem się w Tobie
jak ogień w żywicy
jak pióro we krwi albo
piołun w winie
rozsypałem się w Tobie
i nikt nie policzy
ile soli się stopi nim
gorączka minie

Rozszumiałem się w Tobie
niby step daleki
po którym Bóg przejeżdża
w lektykach
obłoków
zapodziałem się w Tobie
i już nie dociekaj czy
zaćmienie to było czy
tylko pył w oku

Leszek Franciszek Rak urodził się 2 grudnia 1948 roku w Jakubowicach Murowanych w powiecie lubelskim( dziś wieś wchłonął Lublin). Szkołę podstawową ukończył w Wólce Lubelskiej, Zasadniczą Szkołę Zawodową przy FSC i Liceum Ogólnokształcące w Lublinie. Studiował fizykę na UMCS. Pracował w rolnictwie, w Fabryce Samochodów Ciężarowych i przez kilkanaście lat w Teatrze Muzycznym w Lublinie. W roku 1984 pojechał odwiedzić rodzinę w Stanach Zjednoczonych i pozostał tam na stałe. W roku 1998 ukończył informatykę na Uniwersytecie w Orono. Pracuje w Biurze Podatków w Stanie Maine, mieszka w Augusta. Wiersze pisze od roku 1967. Zdobył II nagrodę w konkursie i zadebiutował w 7 tomie polskiej „Poezji Emigracyjnej”. W konkursach ogłaszanych przez Polish American Academy of Poets zdobył trzykrotne wyróżnienia w latach 2002,2003 i 2005. Uczestniczył w ogólnopolskich konkursach poetyckich zdobywając trofea : nagrodę w Kategorii Zagranicznej (Ludwin 2002 i 2003), nagrodę specjalną w Ludwinie w 2004 r. i wyróżnienie w rok później, w 2005wyróżnienie w Świdniku oraz wyróżnienia w Mszanie Dolnej w roku 2004 i 2005. Utwory Leszka Raka opublikowane zostały w almanachach : „Chrystus drogą” (2002), „O różaniec Ojca Świętego” (2003), „Chrystus życiem” (2004), „O dar Eucharystii”(2005), „Klucze świętego Piotra” (2005).