STANISŁAWA BURDA POEZJA
Stanisława Burda poprzez swoje wiersze dotyka wielu istotnych spraw dla człowieka naszego wieku. Jest w tym, co mówi, odważna, stanowcza, dająca pełen obraz świadectwa trwania człowieka i ziemi. Jest to poetka lirycznego buntu.
(Zdzisław Łączkowski, Słowo, Dziennik Katolicki)
nota biograficzna poetki
Stanisława Burda z d. Michałek urodziła się 03.10.1930 r. w Zakrzowie, woj. małopolskie. Ukończyła szkołę średnią w Tarnowie. W latach 1951-53 studiowała filologię polską w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Magisterium uzyskała w 1966 r. w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie.
Od 1954 r. związana z Ziemią Hrubieszowską. Przez 48 lat pracowała jako polonistka w szkołach średnich w Hrubieszowie. Decyzją Kuratora Okręgu Szkolnego w Lublinie, z dniem 14.10.1973 r. powołana została na stanowisko profesora szkoły średniej. Jednocześnie była animatorem ruchu recytatorskiego i teatralnego. Była również ławnikiem i społecznym kuratorem sądowym.
Za pracę dydaktyczną, działalność kulturalno-oświatową i publicystyczną otrzymała wiele nagród, m.in. Nagrody Ministerstwa Kultury i Sztuki (1970,1972,1973), Ministerstwa Oświaty (1972,1976), nagrodę im. T.Nocznickiego (1976). Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką Recytatora i in. Jest członkiem Związku Literatów Polskich oraz Polish American Poets Academy.
Zmarła 05.05.2019 r. w Hrubieszowie.
Bóg jest wszędzie – mówi Stanisława Burda – ale odnajdujemy Go tylko w ciszy, istniejąc z Nim sam na sam. W wielu wierszach poetka jednoznacznie stwierdza, że człowiek współczesny potrzebuje przede wszystkim ciszy i Boga. W nieustannym pośpiechu i hałasie gubimy godność, zatracamy człowieczeństwo, mylnie odczytujemy drogę… Światło i drogę nieustannie wskazuje Ona, Przewodniczka i Matka
Archiwalne nagranie dźwiękowe
Wypowiedź Stanisławy Burdy
Fragment koncertu który odbył się w Łodzi, w Centrum Kultury Chrześcijańskiej w 2013r Adam Rymarz – wokal Witold Janiak – fortepian, keyboard
Rodzina Poetki
Ojciec Autorki, Franciszek Józef Michałek (1901-1975), wieloletni działacz ruchu ludowego. Był sekretarzem gminy Wierzchosławice w czasach, w których funkcję wójta pełnił Wincenty Witos. Jako działacz PSL „Piast” organizował wiece wyborcze Witosa na terenie Małopolski.
W latach 20-tych, na łamach prasy krakowskiej, walczył o upowszechnienie oświaty rolniczej poprzez organizowanie zasadniczych szkół rolniczych. Publikował też utwory poetyckie.
Niezwykle wnikliwy obserwator przyrody. Prowadził cenne notatki, w których analizował lokalne zjawiska przyrodnicze na tle globalnych. To pozwalało mu być jednym z najbardziej cenionych współpracowników Państwowego Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, dla którego przygotowywał krótko i długoterminowe prognozy pogody.
Matka, Rozalia z d. Molczyk (1906-1998), była czynną uczestniczką wiejskiego ruchu teatralnego.
Do końca swojego długiego życia słynęła z artystycznego hafciarstwa i szydełkowania.
Była osobą niezwykle pogodną, oddaną rodzinie, wrażliwą na ludzką krzywdę. Radość życia, którą zarażała otoczenie, czerpała z nieustannie pogłębianej pobożności.
Mąż, Benjamin Burda urodził się 21.04.1930 r. w Strzyżowie, woj. lubelskie. Szkołę zawodową ukończył we Wrocławiu, technikum w Katowicach, Wyższe Studium Nauczycielskie w Siedlcach.
Od 1953 r. pracował jako konstruktor, instruktor zawodu oraz nauczyciel przedmiotów zawodowych w Zespole Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Hrubieszowie. Organizator wielu kół zainteresowań dla młodzieży, szkolnego koła LOK, rajdów rowerowych po Polsce, promotor wielu innowacyjnych prac dyplomowych.
Za pracę dydaktyczną otrzymał wiele nagród, m.in. Nagrody Ministra Oświaty i Kuratora Okręgu Szkolnego w Lublinie, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł 3.02.1981 r. w Hrubieszowie.
MODLITWA
Z głębokim żalem i przepełnieni tęsknotą informujemy, że 5 maja 2019 roku w Hrubieszowie zmarła ś.p. Stanisława Burda, wychowawczyni wielu pokoleń hrubieszowian, poetka, a nade wszystko ukochana Mama i Babcia.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się 7 maja 2019 roku w Hrubieszowie.
Wszystkim, licznie zgromadzonym uczestnikom pogrzebu, składamy serdeczne podziękowania za przybycie i okazane wsparcie
Rodzina
Marcin Walkowicz
Muzyk , wnuk stryjeczny Stanisławy Burdy
słowa Ilona Para muzyka i wykonanie Marcin Walkowicz
Wiersze wybrane
Elegia
A jeśli już – Boże
odejść muszę
to powiedz –
czy tam w potoku
twarz obmyję
i przejrzę się w nim
jak w lustrze
czy pójdą za mną
jesienne wrzosy
oczy stokrotki
jaśminu białe kiście
czy pójdzie za mną
pszeniczny łan
czy las zaszumi
ptaki zakwilą
czy znajdę Cię
czekającego
na moje przyjście
o poezji stanisławy burdy
Mistrzowska w swej prostocie i braku spekulacji jest konstrukcja tych strof,
w których przeszłość wyśniona, splata się z cierpkim smakiem teraźniejszości. Metafory są trafne, niekiedy niemal pomnikowe: Konary, szubienice powstań. Znam takie konary. To piękne!
Język i sposób obrazowania przypomina rysowanie piórkiem (…) W tej poezji powrót do korzeni to powrót do tego, co najpiękniejsze w tradycji polskiego domu i ziemi rodzinnej.
Jej liryczne miniatury świadczą o umiejętności bardzo wyważonego, świadomego, oszczędnego i celnego operowania słowem, które wymaga skupienia, które domaga się odświeżenia, przywrócenia należnej mu głębi, wartości i znaczenia.
Krzysztof Paczuski- fragment felietonu w Radiu Lublin- Krzyż i talizman
Krzyż i talizman
Lublin, Norbertinum, 1993
Spotkania w czasie
Hrubieszów, HDK, Hrubieszów 1993
Ślad istnienia
Lublin, Polihymnia, 1993, 1994
Święci odchodzą
Lublin, Norbertinum, 1994
Nad brzegiem milczenia
Lublin, Norbertinum, 1995
Przystań nad Huczwą
Warszawa, IW PAX, 1996
Plaster miodu
Lublin, Norbertinum, 1997
Bezimienne ptaki
Lublin, Norbertinum, 1998
Nadhuczwiański koncert
Lublin, Norbertinum, 2000
Moje Emaus
Lublin, Norbertinum, 2004
Obudzić ciszę...
Lublin, Norbertinum, 2005
Psalmy pojednania
Lublin, Norbertinum, 2006
Słowo o nadziei
Lublin, Norbertinum, 2007
Psalmodia sokalska
Lublin, Norbertinum, 2009
Zamyślenia
Lublin, Norbertinum, 2009
Ciszą i słowem
Lublin, Werset, Lublin 2010
Pielgrzym Biały
Lublin, Norbertinum, 2011
Ogrody milczenia
Lublin, Norbertinum, 2012